راز مثلث برمودا؛ آیا این منطقه واقعا خطرناک است؟ - مجله شهبازی

بدنامی مثلث برمودا را تجربه کریستوفِر کُلُمبوس کلید زد. براساس وقایع ثبت شده از سفر این دریانورد ایتالیایی به منطقه مذکور، کُلُمبوس در 8 اکتبر 1492 متوجه تغییرات نامعمولی در قطب نمای خود شد. او همان موقع چیزی به خدمه کشتی بروز نداد، زیرا اینکه قطب نما شمال مغناطیسی را نشان نمی داد، می توانست باعث وحشت گردد. سه روز بعد در پی مشاهده نور عجیبی بر فراز آب ها که شاید شهاب سنگی بیش نبوده باشد، کُلُمبوس به اصرار خدمه کشتی مجبور به بازگشت به اسپانیا شد. دریانوردان دیگری نیز به عیب پیداکردن قطب نماهایشان در این منطقه اشاره داشته اند و همین شد که کم کم مردم باور کردند که هیچ قطب نمایی در مثلث برمودا کار نمی نماید، درحالی که چنین برداشتی صحت ندارد یا حداقل اغراق در واقعیت است.

در سال 1970 گارد ساحلی آمریکا در شرح دلیل ناپدیدشد ن ها در مثلث برمودا چنین خاطرنشان کرد:

نخست اینکه مثلث شیطان یکی از دو محلِ روی کره زمین است که قطب نمای مغناطیسی شمال حقیقی را نشان می دهد، درحالی که در حالت عادی باید شمال مغناطیسی را نشان دهد. به تفاوت زاویه بین این دو وردش مغناطیسی گفته می گردد که مقدار آن در پیمایش دور زمین می تواند تا 20 درجه متغیر باشد. اگر این وردش یا انحراف لحاظ نگردد، دریانوردان از راستا خارج خواهند شد و به دردسر خواهند افتاد.

اززمانی که این شرح پیرامون ناپدیدشدن کشتی ها در مثلث برمودا مطرح شد، مستندها و مقالات بسیاری به آن استناد نموده اند. اما وردش مغناطیسی پدیده ای است که دریانوردان درموردش می دانسته اند و از وقتی کشتی و قطب نما وجود داشته است با آن سروکار داشته اند. طرز برخورد با این انحراف از دانستنی های لازم کار با قطب نماست و چیزی نیست که واقعا هیچ دریانورد باتجربه ای را گمراه کند.

در سال 2005 گارد ساحلی آمریکا به موجب درخواست یک برنامه ساز لندنی این موضوع را بار دیگر آنالیز کرد. این بار گارد ساحلی نحوه شرح شان را در خصوص میدان مغناطیسی اصلاح کردند:

بسیاری از منابع به وجود ویژگی های مغناطیسی نامعمول در محدوده مثلث برمودا اشاره داشته اند. علی رغم اینکه میدان های مغناطیسی دنیا دائما در تغییرند، مثلث برمودا نسبتا تحت تأثیر این نوسانات قرار نگرفته است. اینکه بعضی مقادیر مغناطیسی خاص در این منطقه گزارش شده اند حقیقت دارد، اما هیچ کدام شان مثلث برمودا را غیرعادی تر از سایر نقاط زمین نشان نمی دهد.

راز مثلث برمودا چیست؟

موج نو شایعات پیرامون مثلث برمودا از سال 1950 با انتشار مقاله ای از اِدوارد وان وینکِل جونز در آسوشیتِد پرِس شروع شد. جونز در این مقاله از چند کشتی و هواپیما (شامل بمب افکن های ناوبری آمریکا که در 5 دسامبر 1945 ناپدید شدند، هواپیمای اِستار تایگِر که در 30 ژانویه 1948 ناپدید شد و هواپیمای اِستار اِریال که در 17 ژانویه 1949 ناپدید شد) و نیز 135 نفری سخن گفته بود که در مثلث برمودا ناپدید شدند و هیچ ردی از خود برجای نگذاشتند.

در سال 1955 ماجرای دست داشتن فرازمینی ها با انتشار کتاب پرونده ای برای یوفو اثر موریس جِساپ مطرح شد. این نظریه از آنجایی قوت گرفت که هیچ یک از اجساد و بقایای کشتی ها و هواپیماهای ناپدید شده پیدا نشده بودند. در سال 1964 نیز وینسِنت گادیس، کسی که اصطلاح مثلث برمودا را ابداع کرد، مقاله ای مبنی بر جان باختن بیش از هزار نفر در این منطقه نوشت و الگوی عجیب وغریب وقایع گزارش شده را تأیید کرد. اما تب وتاب مثلث برمودا در اوایل دهه 1970 بود که با انتشار کتاب هایی از قبیل کتاب پرفروش مثلث برمودا اثر چارلز بِرلیتز بیش از پیش به اوج خود رسید.

مقالات و کتاب های دامن زننده به شایعات مثلث برمودا ادامه داشتند تا اینکه در سال 1975 لَری کوش منتقد آمریکایی با انتشار کتاب معمای مثلث برمودا: حل شد، ادعا کرد که سایر نویسندگان در آمارها اغراق نموده اند و تحقیقات شان ناقص بوده است. کوش معتقد بود که بعضی ناپدیدشدن های گزارش شده اصلا هم مرموز نبوده اند و حتی تعدادی از گزارشاتی که ادعا می شد در مثلث برمودا به وقوع پیوسته اند، در خارج از این منطقه بوده اند.

کوش پس از تحقیقات گسترده به این نتیجه رسید که تعداد ناپدیدشدن های به وقوع پیوسته در مثلث برمودا خیلی بیشتر از سایر منطقه ها اقیانوسیِ دارای ترافیک مشابه نیست و سایر نویسندگان اطلاعات غلط ارائه نموده اند، برای مثال هیچ اشاره ای به طوفان های روز حادثه نداشته اند یا حتی در مواردی شرایط را به عمد آرام به تصویر کشیده اند تا ناپدیدشدن ها مهیج تر به نظر برسند. خلاصه کلام اینکه کوش باور داشت که نویسندگان مقالات و کتاب های پیشین درست تحقیق ننموده بودند و دانسته یا نادانسته به شایعات دامن زدند.

کوش در کتاب مذکور با چنان تحقیقات جامعی به قضیه وارد شد که تقریبا تمام شایعات پیرامون مثلث برمودا انتها گرفت. وقتی نویسندگانی چون بِرلیتز و سایرین کتاب را خواندند، نتوانستند یافته های کوش را تکذیب نمایند و حتی کسانی که سخت به این شایعات باور داشتند، نیز سست شدند. با این حال هنوز مثلث برمودا در بسیاری مجلات و برنامه های تلویزیونی به بحث گذاشته می گردد.

ازآنجایی که تعداد ناپدیدشدن ها در مثلث برمودا بیشتر از سایر راستاهای اقیانوسیِ دارای ترافیک مشابه نیست، بنابراین این حوادث واقعا نیازی به تفاسیر آن چنانی ندارند. اگر با همه اینها باز هم اصرار دارید که مثلث برمودا قبرستان کشتی هاست، توجه تان را به شرحات تکمیلی گارد ساحلی مبنی بر علل طبیعیِ حوادث به قوع پیوسته جلب می کنیم:

اکثریت ناپدیدشدن ها را می توان به ویژگی های خاص این منطقه نسبت داد. گُلف اِستریم (جریان اقیانوسی گرمی که از خلیج مکزیک در حوالی شمال شرقی تنگه ی فلوریدا به سمت اروپا حرکت می نماید) جریان بسیار تند و متلاطمی است و می تواند هرگونه ردی از یک حادثه را سریعا از بین ببرد.

طوفان های دریای کارائیب - اقیانوس اطلس که موجب ایجاد امواج و گرداب های سهمگین می شوند، معمولا برای خلبانان و دریانوردان دردسر می سازند. این را هم اضافه کنید منطقه مذکور گردبادخیز نیز هست. توپوگرافی کف این منطقه اقیانوسی از تپه های زیرآبی پهناور تا بعضی از عمیق ترین گودال های دریایی دنیا را شامل می گردد. توپوگرافی منطقه درنتیجه اثر متقابل جریان های قوی بر آبسنگ ها دائما درحال تغییر است و خطرات ناوبری نوی را رقم می زند.

البته نقش عوامل انسانی را نباید دست کم گرفت. قایق های تفریحی زیادی از آب های بین گُلد کُست فلوریدا که منطقه پرجمعیتی است و باهاماس عبور می نمایند. بسیاری مواقع این ترددها با قایق های خیلی کوچک و نیز همراه با ناآگاهی از خطرات منطقه و کارناآزمودگی دریانوردی است.

حقایقی جالب

چه باورتان بگردد چه نگردد، واقعیت این است که شرکت های بیمه حق بیمه بیشتری بابت تردد کشتی ها در مثلث برمودا مطالبه نمی نمایند.

جالب است بدانید که یکی دیگر از همین مثلث های مرموز مثلث میشیگان است که بین میشیگان و ویسکانسین در مرکز دریاچه میشیگان قرار گرفته است و محل حوادث مشابهی بوده است. ازجمله این ناپدیدشده ها کاپیتان گِرِگور آر. دونِر است که از کابین محل اقامت خود در کشتی اُ. اِس مَک فارلَند که زغال سنگ به ویسکانسین می برد، ناپدید شد. افسر دوم کشتی در 28 آوریل 1937 به کابین کاپیتان وارد شد تا نزدیک شدن به بندر را اطلاع دهد، اما کسی نتوانست دونِر را در هیچ کجای کشتی پیدا کند.

در خصوصی دیگر هواپیمایی که بر فراز این مثلث درحال پرواز بود ناپدید شد. به جز چند قطعه کوچک از بقایای هواپیما هرگز لاشه کامل و اجساد سرنشینان یافت نشدند. بله، درست حدس زده اید! حقایق وقایع به وقوع پیوسته در اینجا نیز درست مثل مثلث برمودا درست ارائه نشده اند و معتبر نیستند!

منبع:چطـور