اومفالوفوبیا یا ترس از ناف چیست - مجله شهبازی

درباره اومفالوفوبیا، از جمله تعریف، علائم، علل و درمان بیشتر بدانید.

اومفالوفوبیا چیست؟

اصطلاح اومفالوفوبیا به ترس مداوم و شدید از ناف اشاره دارد. در حالی که اومفالوفوبیا به خودی خود یک تشخیص بالینی نیست، یک نوع فوبی خاص در دسته وسیع تر اختلالات اضطرابی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی است.

فوبیای خاص که گاهی اوقات فوبیای ساده نیز نامیده می گردد، ترس بیش از حد، نامتناسب و مداوم از یک فرد، فعالیت، شیء، مکان، حیوان یا موقعیت خاص است.

نمونه هایی از فوبیاهای خاص رایج عبارتند از کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای بسته) و آکروفوبیا (ترس از ارتفاع). افراد مبتلا به فوبیای خاص اغلب می دانند که ترس هایشان ریشه در واقعیت ندارد اما قادر به کنترل اضطراب شدید خود نیستند.

پنج زیرگروه فوبیای خاص عبارتند از:

• نوع حیوانی (مانند ترس از مار یا عنکبوت)
• نوع محیط طبیعی (مانند ترس از طوفان یا آب)
• نوع آسیب تزریق خون (مانند ترس از اقدامات پزشکی یا شلیک)
• نوع موقعیتی (مانند ترس از پرواز)
• انواع دیگر

ترس از ناف نسبتاً نادر است و در زیرگروه انواع دیگر قرار می گیرد.

علائم

افراد مبتلا به اومفالوفوبیا احساس اضطراب، ترس و یا پریشانی شدید در اطراف ناف دارند. بعضی از افراد مبتلا به اومفالوفوبیا ممکن است از ناف احساس انزجار نمایند، در حالی که بعضی دیگر از تماشا یا لمس آنها احساس ترس می نمایند.

هنگامی که فردی با فوبیای خاص منبع ترس خود را می بیند یا حتی گاهی به آن فکر می نماید، علائم اضطراب و یا حملات پانیک را تجربه می نماید. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس ترس یا از دست دادن کنترل
• تنگی قفسه سینه
• حالت تهوع
• سرگیجه
• لرزیدن
• تنگی نفس
• خشکی دهان
• بی حسی یا گزگز
• گیجی
• احساس بسیار گرم یا بسیار سرد شدن
• ضربان قلب سریع
• تعریق مفرط
• احساس ضعف

بسیاری از افرادی که فوبیای خاص ناف دارند از مکان ها یا موقعیت هایی که ممکن است ناف را ببینند دوری می نمایند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اومفالوفوبیا ممکن است تمام کوشش خود را بنمایند تا از استخر، استادیوم یا سواحل خودداری نمایند. این اجتناب مداوم و پریشانی زمینه ای می تواند با جنبه های اصلی عملکرد روزانه، مانند روابط، کار، مدرسه و زندگی اجتماعی تداخل پیدا کند.

فوبیای خاص چقدر شایع است؟

فوبیای خاص بسیار رایج است. تخمین زده می گردد که 12.5 درصد از بزرگسالان ایالات متحده در طول زندگی خود فوبیای خاصی را تجربه خواهند کرد. در طی یک سال مشخص، حدود 9.1 درصد از بزرگسالان آمریکایی معیارهای یک فوبیای خاص را دارند. فوبیای خاص در مردان کمتر از زنان است.

تشخیص

برای تشخیص اومفالوفوبیا، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مانند یک متخصص سلامت روان در خصوص سابقه پزشکی، سابقه شخصی و علائم فعلی شما سؤالاتی می پرسد. خانواده و دوستان شما نیز ممکن است در توصیف علائم شما مفید باشند. پزشک شما ممکن است آزمایش های اضافی را برای رد هرگونه مسائل پزشکی دیگر انجام دهد.

برای معین قطعی یک فوبی خاص، ترس شما از ناف باید حداقل در یک بخش اصلی از زندگی شما به مدت شش ماه یا بیشتر دچار اختلالات قابل توجهی شده باشد. بعلاوه علائم شما نباید با اختلال سلامت روان دیگری مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) به راحتی شرح داده شوند.

علل

علت دقیق اومفالوفوبیا ناشناخته است. با این حال، محققان عوامل خطر خاصی را برای فوبیاهای خاص شناسایی نموده اند، از جمله:

• تفاوت های عصبی: بعضی از نواحی مغز، مانند آمیگدال که در ترس و پاسخ به تهدید نقش دارد، در افراد مبتلا به فوبیای خاص بیش فعال به نظر می رسد.
• ژنتیک و سابقه خانوادگی: به نظر می رسد بعضی فوبیاهای خاص در خانواده ها وجود داشته باشد، به خصوص اگر در دوران کودکی آغاز گردد. این ممکن است به علت تأثیرات ژنتیکی و بعلاوه رفتار آموخته شده باشد.
• تروما: در بعضی موارد، فوبیای خاص به علت ترومای گذشته ایجاد می گردد. به عنوان مثال، بعضی از افراد مبتلا به اومفالوفوبیا ممکن است سوء استفاده، درد یا یک تجربه پزشکی آسیب زا را در ناف خود تجربه نموده باشند.
• ویژگی های شخصیتی: تحقیقات نشان می دهد که بعضی از ویژگی های شخصیتی، مانند گوشه گیری یا پریشانی عاطفی مکرر، با ایجاد فوبیای خاص مرتبط هستند.
• شرایط روانی دیگر: بسیاری از افراد مبتلا به فوبیای خاص، شرایط سلامت روانی دیگری مانند اختلال اضطراب فراگیر (GAD) دارند.

درمان

درمان فوبیای خاص مانند ترس از ناف، معمولاً شامل روان درمانی فردی یا گروهی است. در بعضی موارد، پزشک شما ممکن است دارو نیز تجویز کند.

روان درمانی

روان درمانی به طور معمول خط اول درمان برای فوبی های خاص مانند اومفالوفوبیا در نظر گرفته می گردد. درمان مبتنی بر مواجهه نوعی از روان درمانی است که شامل مواجهه تدریجی با منبع ترس شما تحت نظارت یک درمانگر واجد شرایط است.

تحقیقات نشان می دهد که مواجهه درمانی زمانی موثرتر است که با جنبه های درمان شناختی رفتاری (CBT) ترکیب گردد. CBT می تواند به افراد مبتلا به فوبیای خاص یاری کند تا افکار و باورهای زیربنایی را که با هدف ترس خود مرتبط می نمایند، رفع نمایند.

دارو

در حالی که دارو همواره برای درمان فوبیای خاص تجویز نمی گردد اما ممکن است در بعضی موارد مفید باشد. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه داروهای زیر می توانند اثرات مواجهه درمانی را در صورت تجویز کوتاه مدت افزایش دهند:

• سرومایسین (سیکلوسرین)، یک آنتی بیوتیک
• ایندرال (پروپانولول)، یک بتا بلوکر
• گلوکوکورتیکوئیدها، نوعی هورمون استروئیدی

اگر ترس شما به ویژه شدید یا مداوم است، پزشک ممکن است داروهای دیگری مانند داروهای ضد اضطراب، آرام بخش ها یا داروهای ضد افسردگی را توصیه کند.

مقابله

علاوه بر درمان حرفه ای، مراحل خود مراقبتی زیر می تواند به شما در مقابله با علائم ا,مفالوفوبیا یاری کند:

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید: پیوستن به یک گروه خودیاری حضوری یا آنلاین را در نظر بگیرید، جایی که می توانید با افراد دیگری با فوبیای خاص دیدار کنید، تجربه خود را به اشتراک بگذارید و حمایت ارزشمندی پیدا کنید.

مدیریت استرس: وقتی نوبت به مدیریت موثر علائم اضطراب می رسد، کاهش استرس کلی شما کلیدی است. حتماً به مقدار کافی بخوابید، به طور منظم ورزش کنید، غذاهای سالم بخورید و از مصرف بیش از حد الکل و کافئین خودداری کنید.

تکنیک های تمدد اعصاب را تمرین کنید: تکنیک های تمدد اعصاب، مانند تمرین های تنفس عمیق و مدیتیشن فکر آگاهی، ممکن است به شما یاری کند تا یاد بگیرید چگونه اضطراب خود را در هنگام تحت فشار کنترل کنید.

خلاصه

ترس از ناف یک فوبی خاص است - نوعی اختلال اضطرابی که شامل ترس شدید و مداوم از یک شیء، موقعیت، محیط، فرد یا فعالیت خاص می گردد. علائم فوبیای خاص در افراد شامل اضطراب و یا حملات پانیک در مواجهه با منبع ترس و بعلاوه کوشش شدید برای اجتناب از آن است.

علت دقیق فوبیای خاص ناشناخته است. با این حال، بسیاری از محققان بر این باورند که ژنتیک، محیط، ویژگی های شخصیتی، ضربه، تفاوت در فعالیت مغز و یا اختلالات سلامت روانی نقش دارند. درمان فوبی های خاص مانند اومفالوفوبیا، معمولاً شامل نوعی روان درمانی است که به عنوان مواجهه درمانی شناخته می گردد. در موارد خاص، ممکن است دارو نیز تجویز گردد.

کلام آخر

بعضی از افراد در جستجوی درمان برای فوبیایی مانند ترس از ناف مردد هستند. با این حال، شما تنها نیستید و علتی برای احساس شرمندگی وجود ندارد. اگر با علائم اومفالوفوبیا یا هر فوبی یا اختلال اضطراب خاص دیگری روبرو هستید، با یک پزشک دیدار کنید تا در خصوص گزینه های درمانی خود صحبت کنید.

منبع:

verywellhealth