علیرضا دبیر راه بزرگ تر شدن را فراموش نموده است - مجله شهبازی

علیرضا دبیر که از قهرمانان و مدال آوران کشتی است و برای ریاست این رشته اهلیت دارد، در تازه ترین اقدام خود خبرنگاری را که در مجمع هیات کشتی استان مازندران حضور داشت به خاطر به کار بردن دو کلمه ای که توهین آمیز هم نبود، با لحنی نامناسب و ارباب گونه از جلسه بیرون کرد؛ مقابل دیدگان اعضای مجمع و افرادی که در سالن حضور داشتند.

این اولین بار نیست که دبیر به عنوان مسئول رشته ای که باید اخلاق و رفتار انسانی در اولویتش باشد و احترام بزرگ تر، پیشکسوت و انسان سرلوحه کارش باشد، حرمت آدم ها را زیر پا می گذارد و در جمع با الفاظی نامناسب خطاب شان می نماید.

او پیش از این با مسئولان رده بالای ورزش در نشست ها و جلسات متعدد درگیری لفظی پیدا نموده و کلماتی را به کار برده که زیبنده یک رئیس فدراسیون و یک قهرمان ملی نبوده و نیست. رئیسی که در کارش موفقیت نسبی داشته و ساختار فیزیکی فدراسیون را به یکی از برترین مجموعه های کل ورزش ایران تبدیل نموده است، باید همانقدر که به ساخت و ساز فیزیکی اهمیت می دهد، به ساخت و ساز زبانی و کلامی و رفتار انسانی هم اهمیت بدهد.

علیرضا دبیر به عنوان نفر اول رشته پهلوانی که قهرمانان با اخلاق و مردم داری از جمله غلامرضا تختی را در داشته است، باید معلمی باشد که رفتارش و کلامش برای جوانان الگو گردد. او به عنوان عضوی از خانواده گوش شکسته ها نباید دل بشکند. رئیسی که نتواند الگوی مناسبی از اخلاق و رفتار انسانی باشد چطور می توان انتظار داشت ملی پوشان و اعضای کادر فنی تیم هایش چنین باشند؟

بیرون کردن یک انسان با الفاظی ناشایست صرفاً به این جهت که کلماتی برخلاف میل آقای رئیس به کار برده، هم از نظر اخلاق انسانی و هم از نظر برخورد حرفه ای در کار غلط و اشتباه بود. علیرضا دبیر اگر می خواست نشان دهد هنوز در کشتی مرام و معرفت به جای مانده و می گردد به گوش شکسته ها همچنان لقب بامرام و بامعرفت داد، باید بلافاصله از این رفتارش عذرخواهی می کرد و با دلجویی از آن فرد، خودش را بزرگ می کرد. اما او راه بزرگ تر شدن و معلمی کردن را فراموش نموده است.

او دبیری است که نتوانسته معلمی نماید و به همان مقدار که ساخت و ساز را در فدراسیون توسعه و توسعه داده، رفتارش و کردارش را هم به روز و استاندارد کند. علیرضا دبیر اگر می خواهد نامی ماندگار در فدراسیون کشتی باشد، باید بخش انسانی رفتار و کردارش را هم بازسازی کند و یک خانه نو پر از ادبیات مناسب و مهربانی های بی سرانجام کنار شخصیت ورزشی اش بنا کند. با ادامه روند فعلی او هر چه را ساخته است، به ویرانه ای غیرقابل بازسازی تبدیل خواهد نمود.